Een reis door de fabriek van de wereld。

Dinsdag 15 maart 2016

Laat vertrokken in Hong Kong。Het ging gewoon traag vandaag. In de luchthaven ook nog getreuzeld. Maar dan op de bus gestapt naar Guangzhou。De tocht verliep eerst naar de bekende rand van Kowloon。Dan naar het noorden tot in Shengzen。 Daar moet iedereen uitstappen en door de immigratie wandelen. Hier kreeg ik het goede nieuws dat mijn 14 dagen pas morgen beginnen. En de bevestiging va你 wat ik dacht. Ik kan een verlenging aanvragen in Kunming.

Nu nog zien als het waar is ？ Verder verliep reisroute langs de kant van de monding van de Pearl river (de Chinese naam ben ik vergeten maar die betekent gewoon hetzelfde）。Hoe dichter bij de trechter van de rivier hoe meer fabrieken. Vooral de ontelbare cement- en betonfabriekjes vielen mij op。 Ook de vele woonblokken die ouder zijn dan in Hong Kong en kleiner doch niet lelijk. Daartussen een wirwar van fabriekshallen. En drukke snelwegen met veel vervoersbedrijven. Op de rivier veel baggerschepen. Ik had al de indruk dat de Pearl river veel slib met zich mee draagt die dan moet worden opgezogen om scheepvaart te garanderen。

Een grijze dag met, bij momenten, fijne motregen. 

Guangzhou is weer een grote stad。Meer dan anderhalf uur doen we van de stadsrand tot aan het centrum, waar de laatsten en ikzelf uitstappen. Nu mijn weg zoeken. Ik sta enigzins onder tijdsdruk want ik heb om 19u00 afgesproken en vermits de doortocht van de stad tijdens het spitsuur traag verliep begint het te nijpen. Nog over de rivier gelopen maar dat bleek verkeerd。 Een fietsenhandelaar (merk Giant) zet mij op goede weg dankzij Baidu maps。

Voor de eerste keer een grote chinese metro uitgeprobeerd。 Met de aandacht er bij lukt dit aardig。Dan voor de laatste 500 meter een helpende hand gekregen van een jonge man die met mij meeloopt。Gelukkig want op straat kom ik zo Li Yuan en zijn vriendin tegen. Hij zag mij eerst. Het was al donker. Snel inchecken in het gereserveerd hostel (ook de eerste keer)。

Met de metro gaan we samen we iets eten één van de centra van deze stad . Guangzhou is befaamd omwille van zijn keuken en ze laten mij onbekende dumplings -in zeer groot formaat- proeven en een soort bloedworst in blokjes (het bloed van het varken wordt vermengd met een saus zodat die hard wordt en dan in blokken gesneden die ze dan opdienen in een soep met een soort selder). En ook vleesballen in soep。 

Ik moet mij weer aanpassen aan de goedkope prijzen na Hong Kong。

Nog even wandelen in een winkelstraat waar een drone rakelings boven ons vliegt。 Hij kwam uit een steegje。 Dan met de metro naar een ander centrum。 Dat van de investeringsbanken en de 610 meter hoge TV toren. Zo hoog dat hij in de wolken zit. Een mooi park met klassieke muziek uit luidsprekers, palmen en vele andere onbekende planten en gebouwen in vreemde moderne vormen。 Zoals de grote bibliotheek in de vorm van boek en de opera door 的architekt Zaha Hadid。

Voor de vriendin van Li Yuan was het ook de eerste keer dat zij hier kwam。 Chen Jing Yun komt van de kuststreek in het oosten - in de provincie Fujian (Shantou meer bepaald). Zij is ook ingenieur en ze werken in de zelfde fabriek dat materiaal voor elektriciteisverdeling op hoog voltage produceert (Shinje is de naam van het bedrijf）。 Ze kwamen net samen van hun werk op 10 km. van hier in het zuiden。 Ze wonen op 20 km. van hier in het zuiden。Zoals zo velen laat Li Yuan de auto achter aan de rand van de stad en komt dan met de metro naar het centrum. Om terug te keren naar de wagen moeten zij 12 metrostations door en ik 10 (na de wissel van lijnen). Ik verlaat hen in de metro omdat ze anders nog de laatste gaan missen。 Zij moeten morgen werken om 8u (en 8u30.) en dat tot 17u00.

Nu ken ik de weg naar het hostel langs de brede rivier。 Het is net voor de samenvloeïng van 2 rivieren. Een mooi, modern hostel，veel beter dan in Hong Kong maar duur voor dit land。 Zelfs duurder dan in de vorige stad （130 Yuan of 20 dollar）。 

Woensdag 16 maart 2016

Na de leuke avond gisteravond heb ik zin om meer te zien van deze stad. Eerst naar het mausoleum van de Nanyue koning. Deze koning leefde 2000 jaar geleden en zijn graf is onaangeraakt teruggevonden in 1985. Een zeer goed inzicht in de praktijken en het leven van toen in dit zuidelijk koninkrijk, dat een vazal van de Han-keizers was. Hij werd bewaard in een jadekleed bijeengehouden met rode zijde. Er rond enorm veel schijven groene jade en o.a.een kist en en hoofdkussen vol parels. Hij werd begraven met zijn 4 vrouwen en zijn dienaars waaronder zijn kok. Elkeen had zijn grafkamer. Dus al hun gerief was er ook bij. Dit mausoleum-museum is naar ik lees een van de beste van China en dat bevestig ik. Het wordt zeer goed uitgelegd en goed tentoongesteld. Ook een collectie stenen hoofdkussen gezien. Ik zou dit toch eens willen uitproberen, zo`n een hoofdkussen uit de 11e eeuw.

Na de middag verlies ik mij bereidwillig in het oude Kanton. Overal waar je kijkt zie je wel iets wat je nog niet hebt gezien. Guangzhou is echt een ode aan de menselijke vindingrijkheid. Het verbaast mij steeds minder dat dit een van de hedendaagse industriële centra van de wereld is geworden. De `benodigdheden` waren gewoon wachtend op de investerende vonk. Ik vermoed dat niet elke streek in de wereld dit zal meemaken omwille van deze reden. Dit was ook al zo in zuid-Duitsland en in noord-Italië.

Kanton is trouwens al eeuwen zeer actief. Van 1517 tot aan aan de opiumoorlog van 1841 was het de enige toegangspoort voor vreemdelingen in China. De handel werd door de chinese keizers sterk gecontroleerd en nogal in het voordeel van de Chinezen. Toch bleven de Portugezen, Nederlanders, Britten en anderen komen. Zo lucratief was de handel op de oost.

Het oude Guangzou is trouwens mooi want in elke straat zijn zeer oude bomen, hoe klein de straat ook. Allemaal authentiek, niets nep hier !

Hier was het dat de mensen dagelijks met hun ingekooide vogels kwamen wandelen, alsof deze frisse lucht en een wandeling nodig hadden. Er is zelfs een standbeeld ter ere van de `vogelkooiwandelaars`.

Kanton is ook de geboorteplaats van de cantonese opera die je vaak op chinese TV ziet. Ik begrijp er een beetje van sinds het geschiedkundig museum in Hong Kong. Elke beweging en elke uitdrukking heeft bv. een betekenis.

En ook hier heeft de nationalistische beweging van generaal Sun Yatsen wortel geschoten. Hij is hier zeer dicht bij geboren. Daar ligt de oorzaak van de val van de laatste chinese keizer in 1911.

Het is allemaal zo interessant dat ik weer s`avonds later thuiskom. Zo moe. Tijd om te naaien. Dat ervaar ik als rustgevend en ik snak er dus naar. Het regent nog steeds.

Donderdag 17 maart 2016

In Guangzhou verliep het opladen van foto`s tergend traag. Gisteravond heeft een oudere man de enige beschikbare PC in het hostel de hele avond in pacht genomen. En dan zeggen dat ik voor hem aan het wachten was. Dat is een van de dingen die ik niet graag heb in China. De mensen steken altijd voor. En dat is overal zo ! Ik had het er over met een jonge chinese vrouw die veel reist. Zij bevestigde dit met er bij de verveelde bewering : het is omdat er hier zo veel mensen zijn.

Vervelend reis ik met de metro van Guangzhou, die ik goed begin te kennen, naar het zuidelijk treinstation op advies van Li Yuang. Vanuit dit moderne, gevoelloze, grote station, met meerdere keren de zelfde eetggelegenheden (ketens) waarvan de mijne echt niet goed smaakt, vertrekt mijn trein naar Guilin.

Het wordt deze keer een HST. Deze lijn is nog niet lang open. Het verkort deze reis van 9 uur tot 3 uren. Het regent vandaag hard en dat blijft zo tijdens de hele reis (aan regelmatig, 243 km per uur). Opvallend is dat de HST voortdurend op rails op bruggen reist. Alsof ze het land eronder echt nodig hadden. Er op lettend : alle HST-lijnen zijn zo in deze streek. Het is een vochtige streek, misschien is de ondergrond niet echt vast. Er zijn hier ook veel bebouwde zones met daartussen overal kleine, tropische, akkertjes. En opvallend veel meertjes waarin ze vissen kweken. 

In Guilin regent het nog steeds. Nu met de bus naar het centrum van de stad. Daar kan ik geld uit de muur halen en slapen. Omdat mijn briefjes en munten van 1 Yuan zo goed als op zijn krijg ik ongevraagd 3 munten van een vriendelijke vrouw van mijn leeftijd uit Xian. Ze spreekt veel maar ik begrijp er echt niets van. Zij geeft mij zelfs haar telefoonnummer en ik geef de mijne in België. Maar communicatie zal toch niet lukken. Nu ja, ik heb de 3 Yuan aanvaard omdat ik bijna platzak ben.

Uitgestapt ben ik aan het meer met de twee pagode`s die schitterend verlicht zijn. Dit is de hoofdattractie van Guilin. Het is een centrum in het `karstgebergte`.

Omdat het te laat is heb ik er voor gekozen om hier te overnachten. Hoewel een Franse studente in Kanding mij had verteld dat de stad vuil is vind ik dit helemaal niet. En het hostel is inderdaad een van de betere. In de toeristische wijk vind oscantusolie maar ik heb er moeite mee. Ik heb duidelijk de indruk dat ze die gegoten hebben in flesjes en dan in verpakkingen gestoken van vanilleolie uit Frankrijk. Je moet weten dat ik het niet heb voor vanille. Te veel geroken en gesmaakt.

Vrijdag 18 maart 2016

Met Etienne reis ik rond het middaguur van Guilin naar Yangshuo. We reizen met de bus. Dit gaat traag omdat de weg in zeer slechte staat is. Dit heeft een ongeval veroorzaakt, wat op zijn beurt weer file veroorzaakt. Daarom bouwen ze - of verbreden ze - hier zo veel wegen. Het verkeer groeit te snel aan. 

Rond 16 uur zijn we ingecheckt in het hostel. Minder goed dan het vorige maar van de zelfde eigenaar, wat gemakkelijk is. Ik ben trouwens gewoon Etienne gevolgd. Hij is een canadese reiziger van mijn leeftijd uit Montreal . Hij reist al 5 jaar aan een stuk (Zuid-Amerika, West- en Oost-Europa, Noord-Afrika, India en nu Azië. Hij is net China binnen gekomen. He, nu ben ik de `ancien` ! 

Hij doet dat allemaal duidelijk op zijn gemak. Daarom vertrek ik onmiddellijk om een fiets te huren. Maar ik neem dan wel de verkeerde richting. Ik kreeg niet uitgelegd dat ik een kaart  van de streek wilde met fietsroutes. Naar het noorden gaat niet door de drukte van deze toeristische stad.

Maar vooral : er is geen weg langs de Li rivier naar Xingping. Dus naar het zuiden. Bingo ! Daar is het wel rustig en zeer mooi. Tot het donker fietsen op deze mountainbike doet goed aan mijn rug. Ik heb sinds Hong Kong geen oefeningen meer gedaan, gewoon wegens plaatsgebrek ! Dat voel ik nu.

Positief is ook dat ik sneller fiets dan de muggen. Ik merk wel dat op de plekken waar ik floridawater heb aangebracht geen muggen komen. Floridawater is en soort eau-de-cologne uit Hong Kong. Naast geur is het inderdaad nuttig tegen de muggen (en tegen katers).

Ik vreesde dat de mist en de regen dit reisdoel zou verknallen maar de mist maakt het inderdaad mooier, zoals ik gisteren gehoord heb. En vandaag regent het niet.

Zaterdag 19 maart 2016

Vroeg opgestaan want ik weet niet waar ik moet beginnen. Een ontbijt met Kurt uit het Leuvense, die hier op zakenreis is, en zich daarnaast hier een reisje veroorlooft.

Dan begint het sukkelen. Ik dacht dat er een boot van Yangshuo naar Xingping was maar dit is niet zo. Ik moet er eerst met de bus naartoe maar eer ik dit begrepen heb is het 11 uur voorbij. In Xingping aangekomen neem ik vrij snel een toeristische boot met ondiepe bodem om de Li rivier af te varen naar het visserdorp. Xingping ligt in het midden van de hoogste rotsen op deze rivier. Hier zijn de uitzichten het meest dramatisch.

ik koos voor deze boottocht omdat ik gelezen heb dat Bill Clinton die ook heeft gedaan in de jaren '90. Als de chinese overheid hem, en zijn familie, dit voorgeschoteld heeft, dan kan het toch niet slecht zijn. De tocht is inderdaad zeer mooi. En zeker zijn centjes waard. Ik kreeg wel weer niet uitgelegd dat ik heen en terug wilde. Dat bleek echter geen probleem te zijn want het dorp waar we naartoe gaan heeft geen wegen. Ik was wel verbaasd te zien hoe armzalig dit vissersdorp is. Nu nog ! Zelfs lang na een presidentieel bezoek. De mensen leven inderdaad van kleinschalige landbouw en visserij op de rivier. Het is hier warm en vooral vochtig. Op mijn scheepje alleen maar chinese toeristen, ik denk uit de hoofdstad. Ze willen wel communiceren maar mijn hoofd staat er niet naar omwille van de schipper en zijn echtgenote die nogal erg organiserend zijn. Maar goed, later begrijp ik enigzins waarom. Groepsreizen zijn toch niet echt voor mij weggelegd hoor !

Terug in Xingping slenter ik door het oude dorp. Een koffie neem ik in het old days youthhostel`. Je moet weten dat ik een foto van deze jeugdherberg heb zien hangen in Isfahan in Iran. Ik wilde er toen al naartoe omdat het uitzicht van hieruit uitzonderlijk is. Maar het probleem was dat ik de foto, met het adres ondertussen heb weggeveegd. Ik vond hem toevallig terug dank zij het zelfde uitzicht op een grote foto aan het busstation van Xingping.

Wanneer het begint te regenen neem ik de bus terug naar Yangshuo. Joepi, ik mag vooraan zitten naast de chauffeur. Dit gebeurt veel te weinig naar mijn zin.

Terug in Yangshuo ben ik net in het hostel of het begint zeer hard te regenen. Ik maak gebruik van deze vermoeide uren om eens te kijken hoe ik naar Kunming kan gaan. Ik koop voor de eerste -of misschien de tweede keer- een elektronisch ticket voor een vliegtuig dat ik helemaal zelf gevonden heb. Betaald met de visakaart. Dat lukt allemaal en de prijs valt reuzemee. Maar het E-ticket afgedrukt krijgen op de hier instabiele telenet webmail is andere koek. Daarvoor heb ik de hulp van de hotelreceptionist gekregen die op het goede idee kwam om een screenshot te nemen via zijn Iphone en dat dan af te drukken. Ik kreeg alleen maar codetaal.

Eind goed al goed ! Het betekent dat ik de lucht weer ga vervuilen maar ook dat ik 2 dagen win. Ik kan hier in de buurt een beetje langer blijven en ik ben vroeger in Kunming. Maandagavond om 17u05 vlieg ik naar Kunming indien alles goed gaat.

Tevreden ga ik nog even neuzen in de zeer toeristische straatjes van Yangshuo met cafe`s met live muziek en danseressen en vooral enorm veel koekjesbakkers. Ik eindig in de meer rustige straatjes waar ik in het gezelschap van een aangename familie en vrienden uit de buurt eet. Ze doen mij eendenpoot en lokale vis proeven. De kleine spreekt zo goed Engels dat ik hen oprecht feliciteer. Ze zijn duidelijk geroerd.

Onderweg naar het hostel boek ik een uitstapje voor morgen - naar een modderbad in een grot hier in de buurt. Wat zal dat weer geven ?

Zondag 20 maart 2016

Gisteravond laat nog een modderbad geboekt want je moet dat een dag op voorhand vragen. Ik begrijp later dat dat zo is omdat de meeste mensen de grot bezoeken omwille van de stalactieten. Veel minder mensen duiken in de modder. Je wordt er naartoe gegidst. Ik fietste naar de grot onder de regen. Het zicht is ook belabberd vandaag. Dus een activiteit "onder dak" is geschikt. Maar ze mocht er zijn !

Wellness zo diep onder de grond is ook niet alledaags. De modder is goed omdat zij ontsmettend is en goed voor de huid. Het is gewoon geërodeerd zand van de vulkanische rots rondom ons.

Na een lange wandeling door de fraai verlichte grot - o.a. over een hangbrug want er vloeit een vrij snelle stroom door de grot - komen we aan het modderbad.

Tijdens de eerste 20 minuten ben ik alleen in de poel. Om de 15 minuten komt een groep toeristen voorbij langs het wandelpad. Nu weet ik hoe krokodillen zich voelen in de zoo van Antwerpen en ook waarom ze zich altijd verschuilen in een uithoek van hun grote kooi. Zo voel ik mij nu.

Maar dat neemt niet weg dat ik de modder goed laat insijpelen. Er zit nu nog steeds zand in mijn oren. Daarna komt een jonge chinese toerist mij vergezellen. Nog wat later zijn vriendin maar dat is het dan. Onze poel is eigenlijk zeer groot. Er zijn zelfs 2 natuurlijke glijbanen in. Het dak is wel niet erg hoog. De modder is koud of eerder koel. En er sijpelt af en toe water van de rotsen boven ons.

Dan een tweede kleiner bad waar veel meer modder is en minder water. Je zakt er in weg tot de modder een dikke laag rondom mij vormt. Ik weeg gewoon zwaarder wanneer ik uitstap. Er is een douche voorzien met koud water om de brei weg te spoelen, wat niet gemakkelijk gaat. Bijna zo erg al het oliebad in Azerbaijan.

Dan in zwembroek met mijn gerief in een plastic tas naar het heet bad. Het water stroomt hier op enige plekken gewoon uit de rotsen op onze ruggen en onze hoofden. Precies een warme douche. Zalig. Hier zijn meer mensen en ze blijven er veel langer in. Ik ook, tot mijn handen weer opgewarmd zijn, en dan nog veel langer.

Er zijn verschillende poelen met telkens een verschillende temperatuur. Ik ga voor steeds hoger en niet omgekeerd hoor.

Omkleden kan je doen voorbij de visjes die je eelt opeten. Dat doe ik niet want dat ken ik van in Antwerpen (en ik heb geen centjes bij). Het komt eigenlijk uit Turkije en is eeuwen terug overgenomen in Hainan, in het zuiden van China.

Nu nog langs de `wijnkelder` van de grot waar ik even proef want deze alcohol is gerijpt in de grot in mooie urnes.

Waw. Geen spijt van deze namiddag. Nu terugfietsen langs de 1500 jaar oude boom en nog meer bezienswaardigheden die ik allemaal links laat liggen.

Het regent nog steeds. Drogen in een koffiebar met fruityoghurt. Het is nog niet te laat om naar Xingping te gaan. Mijn rugzak gehaald en naar de bus.

Net voor het donker wordt aangekomen in `This old hostel` in Xingping. Hier wilde ik naartoe omdat ik, zoals ik zei, het uitzicht op foto - vanuit wat blijkt het dakterras te zijn - heb zien hangen in een hotel in Isphahan in Iran. Het regent en er zijn geen toeristen in dit stadje. Later stopt het maar dan is het warm en zeer vochtig. Niet erg aangenaam. De kelder waar ik slaap is ook vochtig. Ik was te gierig om een kamer met zicht te nemen hogerop. Ik steek de centjes liever in de modder.

Maandag 21 maart 2016

Te laat opstaan is een zonde want hierdoor moet ik de reisroute aanpasssen. Ter mijner verdediging : het heeft vanacht zeer hard en zeer herhaaldelijk geregend. Zoals je weet slaap ik een halve kelder. Boven mij een verdieping en dan een dak. Wel het regende door deze verdiepingen op het stapelbed boven mij en zelfs een beetje op mijn donsdekens. Omdat iedereen sliep heb ik emmers bijeengescharreld en de lekken opgevangen. Een paar keer de emmers moeten verplaatsen want er kwamen alleen maar lekken bij. Uiteindelijk weer laat ingeslapen in dit vochtig hol. 

Dus wordt het via Yangshuo naar Guilin airport waar ik wel ruim op tijd geraakte. Ik had onderweg een zeer aangenaam gesprek met een jong koppel uit Shanghai die hier op vakantie komen (met haar vader). Ze vroegen mij als ik Chinees kende. Ik zei 'momentai`. Ze moest lachen want dat blijkt Cantonees. Het betekent oké. Maar ik vind het zo mooi (ah daarom, begrepen ze mij niet in Guilin !). Ik ken ook nan = brood, mingtian = morgen, meyo = nee, daba = bus, huoche = trein, Lu=straat. Dat is allemaal 'echt` Chinees. 

Deze keer was er wel veel volk op de luchthaven. Deze luchthaven vond ik saai en niet mooi. Een ding trok mij wel aan. Ik kon mijn bagage weer exact wegen. De keer draag ik 12,8 kg in de grote rugzak en 2,1 kg in de kleine rugzak. Na het incheken - en de eeuwige grondige security - bleek dat ons vliegtuig vertraging had omwille van het slechte weer.

Goed, om 17u45 vertrekken we dan. Oh ja, in de luchtaven hebben ze een aanstekermachine omdat ze steeds jouw aanstekers afpakken (ook ongezien).

De vlucht begon onaangenaam omwille van vele turbulenties. Eenmaal uit de wolken wel een prachtige `westenzon` boven de cumulo nimbus wolken (die de turbulenties veroorzaakten). Altijd al gedacht dat een ruw, wild, doch mooi wolkenspektakel gevaarlijk vliegen betekent. Na 1,5 uur komen we aan in Kunming, waar het veel rustiger is. En droger en koeler.

Nu weer de bus nemen. Maar deze keer ken ik mijn weg. Het is toch aangenaam om de weg te kennen. Dit gebeurt op deze reis zelden of nooit. Ik geniet zelfs van de gebakken gekruide patatten met zwanworst en visbrochette - waar ik de vorige keer ook al was geweest (op straat). Gewoon om van het gewoontegevoel te kunnen genieten. Te blij mis ik nog in de weg naar het bekende hostel. Het begint wel zeer zachtjes te regenen op deze eerste lentedag met volle maan.

Dinsdag 22 maart 2016

Goed nieuws vandaag. Hoewel de dag niet begon zooals ik plande. Gisteravond heb ik een spaanse man van 59 leren kennen die hier al 14 jaar woont en ervoor 25 jaar heeft gereisd. Hij is in Kunming voor operaties. Zeer belezen, een oud docent aziatische filosofie in Oslo. 

Hij had behoefte aan babbelen want er loopt tegenwoordig een en ander mis in zijn leven. Vanmorgen zag ik hem terug tijdens het ontbijt en we geraakten weer aan de praat.

Daardooor moest ik mij haasten om in het Public Security Bureau te geraken. Ik wilde gewoon informatie of ik al dan niet een verlenging kan krijgen. Natuurlijk kwam ik te laat aan en moest ik een uur wachten. Ondertussen de grote Taoïstische tempels, Shiwei, bezocht - gewoon er naast. Je kan daar aangenaam zitten in de stralende lentezon. Het uur was zo om.

Om 13u00 kreeg ik het goede nieuws dat ik een verlenging van mijn visum krijg en dat ik dat best, vandaag, aanvroeg. Dus snel het hostel geresereerd waar ik al was. Ik kreeg daar wel moeilijk uitgelegd dat ik nu nog een nacht wilde blijven en dan opnieuw op 28 en 29 maart. En dat ik een stempel op het blad wilde en dat ik mijn betalingsbewijs van de vorige nacht terug wilde (in China betaal je elke nacht een `hoge` waarborg die je in ruil voor dit blad terugkrijgt). Enfin, de jonge vrouw bleef er rustig bij, behalve op het einde maar ik had het dan ook moeilijk. Maar goed, ik heb wat ik wilde. Nu naar de fotograaf van het bureau, kopieën maken, en dan de aanvragen invullen. Klaar is kees.

Ik kan het nieuwe visum afhalen op 28 of 29 maart voor een nieuwe periode van 14 dagen. Dit betekent dat ik niet terug ga naar Hong Kong en dat ik wel naar Xian, Pingyao en Beijing ga tot op het einde van de geldende tijd.

Het betekent vooral ook dat ik vanaf morgen tot 27 maart ongehinderd kan reizen in het uiterste zuiden van het land zonder dat ik hier moet terug komen.

Perfect ! Maar wat een geloop en de metro 4 keer nemen (zonder te missen). Kortom een namidddag om er de aandacht bij te houden.

Tevreden, en deze keer veel trager, bezoek ik Kunming. De 1000 jaar oude boeddhistische tempel Yuatong (een pracht tijdens deze eerste dagen van de lente. De bloemen- en dierenmarkt waar je slangetjes, kevers, katten, honden, vogels en vreemd genoeg, wormen kunt kopen (als huisdier?).

Ik vond mijn gading eerder in oliën tegen goede prijzen. Sandalhout : die ruik ik niet zo graag maar het is een veel gebruikte basis), oceaanolie (al lang mijn favoriete geur), tuberose, perzik, frangipane, botervliegboon (onbekend maar meer dan oké).

Een klein, geurig, cadeautje voor de hostelreceptioniste die ik het zo `moeilijk` maak, mocht niet ontbreken. 

Te voet terug en slenteren in het mooie `green park`.  Iets eten op een terras. Ik denk dat weer snel zal inslapen.

Woensdag 23 maart 2016

Ik heb toch slecht geslapen。 Met veel moeite kon ik gisteravond volgen wat er in België gebeurt。 Wanneer het onstabiel Internet mij toeliet om de kranten te lezen en vooral de mail te lezen, beantwoorden of verzenden。Dat neemt hier altijd zo veel tijd in beslag。Daardoor ben ik vandaag moe。 Nochtans moet ik eerst centjes vinden uit de muur (dat is deze morgen moeilijker）。En dan moet ik met de metro naar het verre zuidelijk busstation 。 Vandaaruit meer dan 7 uren met de bus naar het zuiden。

Regelmatig val ik kort in slaap en daartussen lees ik in ·The happyness project·。 Op het einde van de dag komen we tussen de bananenplantages terecht。 Het is blijkbaar pluktijd want we worden vaak opgehouden door ladende vrachtwagens。 De bananen worden van de plantages direct op de vrachtwagens geladen die op de weg wachten。Ik krijg zelfs een versgeplukte tros。 De tros van 14 bananen eet ik dan maar op。 Te veel van het goede maar deze kans krijg ik toch niet vaak。 Ik heb vandaag nog niet gegeten omdat de bus onmiddellijk vertrok in het zuidelijk busstation。

Wanneer het donker wordt bereik ik Xingie。 Daar beslis ik te overnachten in een hotel (bijna goedkoper dan een hostel ) maar wel boven een van de vele karaokebars (hier genoemd KTV)。

Donderdag 24 maart 2016

Wat een regenachtige dag。 Het begon iets beter toen ik met de taxi van Xinjie naar Pugiao reed。 Maar 25 km., doch kleine slingerende wegen。 Daar aangekomen is het hoger en we zitten in de regenwolken。 Nu zoeken in het dorp。 Ruiz wijst mij een goed hostel aan waar hij ook verblijft。 Daar praten we bij。 In de namiddag wandel ik op aanraden van de hosteleigenaar naar het paddestoelendorp。 De huizen zien er daar inderdaad uit als paddestoelen。 De daken zijn zoals in Engeland， in riet en takken。De streek is armer dan veel andere chinese streken。 Hier is het traditionele tropische landbouw。

Op de terugweg regent het hard。 Maar vooral ：ik zie niets meer door de mist。Daardoor verlies ik helemaal op het einde mijn weg。Het is nu pikdonker in die dorpjes met op en neergaande straten van 1 meter breed。 Verlichting is er eigenlijk niet en er zijn overal riviertjes langs de paden of slijkwegen。

Aangekomen in het hostel begint nog harder te regenen。Maar ik maak mij vooral zorgen dat reislogger hier niet werkt en telenet webmail ook niet。De elektronische kranten werken wel。Maar nu weet ik het wel。

Vrijdag 25 maart 2016

De zonsopgang bekeken om 7u30 op de terrassen van Pugiao op het grondgebied van Duoyishu niet ver van het goede ·Timeless hostel·。 Zoals de hosteleigenaar beweert ： het ziet er uit als de reflectie van de zon op duizenden naast elkaar liggende stukjes van een grote gebroken spiegel (en dit op vele heuvels)。

Yuangyang is een uitzonderlijk gesloten ecosysteem。 Het komt er op neer dat het hier vochtig en warm is。 Eenmaal de zon is opgekomen vormen zich beneden zeer snel wolken 。 De stijgen snel van 700 meter tot op 2200 meter。 Daar vallen ze neer als neerslag op de terrassen。Elke rijstterras is met elkaar verbonden。 Het water stroomt dus van hoog naar laag。 Zo schep je voortdurend stromend water op vele duizenden rijstveldjes。 Dat hebben de jonge plantjes gedurende enkele maanden net nodig 。 De terrassen werden gebouwd door middel van klei bestaande uit fijne leem。 Dat laat geen water door。Maar er zijn telkens 'breukjes' voorzien in elk veldje。 Een enorm werk, ook om ze te onderhouden。 Hier en daar stenen muurtjes maar meestal niet。 

Voor zonsopgang zie je een aantal dorpelingen met allerlei soorten eenden ontelbare trapjes afdalen。 De eenden eten de kleine waterplantjes op in rijstveldjes （roodachtig onkruid）。 Maar de beestjes hebben geen zin om op te staan en dus moeten de mensen ze dragen in manden op de rug of ze tussen vleugels vastgrijpen， of gewoon bij de nek。Zo worden ze gedragen naar de veldjes waar ze de dag doorbrengen。 Ik zie ze wel overlopen van het ene waterveld naar het andere。Volgens mij is het gewoon arbeidsverdeling。 Ik kuis met mijn eendjes jouw veldje op en jij betaalt mij。  

S`avonds zie je de vrouwen, mannen en kinderen de eenden met een lange stok voortduwen naar huis。 Nu lopen en klimmen ze wel over ruwe trapjes en rotsen。 

Er is nog meer。 In de rijstveldjes zie je af en toe mensen vissen。 Ja， er wordt vis gekweekt in de veldjes。 Hoewel ik denk dat het nog een beetje vroeg is omdat het water nog laag staat (omdat de plantjes nog klein zijn)。Maar ik heb ook wel een keer kleine visjes gezien。 

Nu zijn er ook waterbuffels。 Ze zijn tammer dan yaks en koeien maar eigenlijk is het hetzelfde beest。 De horens en de vacht zijn en beetje anders。

Je moet echt je tijd nemen om Yuangyang (in de Honge prefectuur) te leren waarderen。 Daarom heb ik mij voorgenomen om hier langer te blijven。 En om niet verder naar het zuiden te gaan。 Net zoals meer plaatsen in China is het niet een plek maar de regio die interessant is。 Om ze te leren kennen - en waarderen - moet je meerdere dagen uittrekken。

Vanmiddag wandel ik van Bada terug naar Pugiao。 15 km., maar het uitzicht is uitzonderlijk。 En nu is het weer schitterend。 Er is een wandelpad voorzien dat zo goed als voortdurend door de waterveldjes meandert。 Je ziet de vrouwen werken met hun strooien hoed en hun kleurige outfit（waar zijn de mannen ？）。De outfit wijst op stamaanhorigheid（bv。 Hani of I）。Er zijn wel 50 minderheden in deze provincie Yunnan， elk met zijn eigen gewoonten en eigen dorpen。

Veel toeristen zijn hier niet。 Het is zo ver van de grote centra dat je er echt naartoe moet willen。Er is wel Ruiz， Een boekhouder uit Cambridge maar hij houdt zo veel van vissen dat hij in Engeland een viskwekerij wil opzetten voor tropische vissen (die je dan eventueel kan vissen en teruggooien)。 Deze vis vind je in China (dat er dan al een lange reisweg vanuit de tropische gebieden van de wereld op heeft zitten)。 Daarom leert hij 'Chinees'。Hij kan eigenlijk niet wachten om te starten。

De hosteleigenaar is zelf ook een fervente reiziger。 Na het toeristisch seizoen - dat hier eindigt op het einde van deze maand - gaat hij naar Mongolië。 In de zomer ziet het er hier weer mooi uit, wanneer de rijstplanten goudkleurig zijn, en plukklaar。Ondertussen wordt ze groener en vooral groter waardoor je minder het water ziet weerkaatsen in het zonlicht。'Toeristisch seizoen' dat begrip moet je hier wel met korreltje zout nemen。

Luister ook eens naar het liedje dat ik heb toegevoegd als link met de titel 'Kowloon Hong Kong'·