Hong Kong

Donderdag 3 maart 2016

De vlucht is vlekkeloos verlopen en het administratief verlaten van het land ook. Al had ik vroeger kunnen vertrekken uit het aangenaam hostel in het zonnige Kunming. De check-in is ernstiger dan ik dacht. Moeilijker dan met de bus reizen ! Twee aanstekers werden mij afgepakt.

Tijdens de vlucht van 2 uren kreeg ik een doos met allerlei onbekende snacks uit Zuid-China. Dat vond ik een ontdekkingstochtje. Er waren wel veel turbulenties. Het zal mijn liefde voor vliegtuigen er niet groter op maken.

Nu nog hopen dat ik in Hong-Kong inderdaad binnen kan zonder problemen en zonder visum. Dat lukt verbazend snel. Ik mag er zelfs 4 maanden blijven. Dat is zelfs dubbel zo lang als in Kirgizië. Dat is pas liberaal ! Zo heb ik ruimschoots de tijd om een nieuw visum voor China te bemachtigen. Hong-Kong lijkt op het eerste zicht wel behekst met de angst voor ziektes en reinheid. Zo wordt je als roker echt gezien als een paria die de toegang verboden wordt tot de meeste publieke plaatsen. Rokers verzamelen dus op vuile achterplaatsen. De SARS-epidemie van 2003 zit hier nog vers in het geheugen, zal ik later leren.

Omdat ik geen tijd heb gehad om deze eilandengroep voor te bereiden loop ik natuurlijk verkeerd. Ik probeer mijn bagage te droppen in de wijk `Central`. Dat blijkt de luxewijk te zijn.  Winkels met - echte - caviar, dure handtasen, uurwerken en veel banken. Niet echt een levende wijk. Daar ik dacht dit te voet te doen liep de tijd snel vooruit. Steil in Hong Kong is echt steil en de voetpaden zijn klein en het verkeer is zeer druk. Dus met de bus en de metro naar Kowloon, na hulp van jonge vrouwen die van hun werk kwamen. In Kowloon begint een nieuwe zoektocht, want deze stad Kowloon is immens. Ik vind een eigen slaapkamer in Chunking Mansions. Blijbaar zijn de kamers van de stad zeer gegeerd omdat er de `Jewelry fair` is die mensen uit de hele wereld trekt. En die moeten slapen. Je ziet ze overal in de stad flaneren.

Deze hotels zijn toch echt geen plek voor mensen met claustrofobie ! Er is hier alleen maar een zeer klein raam dat geen licht kan doorlaten. En als er brand uitbreekt ziet het er toch helemaal niet goed uit. En toch leven de mensen hier zo.

Oef, afgeladen wandelen naar de pier waar de starferries aanmeren. Daar heb je het beroemde zicht op `Central`, `admiralty`,`Wan Chai en `Causeway Bay`.

En daar raak ik aan de babbel met Rita. Een Engelse uit Liverpool die al 7 jaar aan een stuk reist. Nu gaat ze in op een jobaanbod als leerkracht Engels in China. Ze is hier om haar visum te regelen. Ze schenkt mij bier. Al kan ik het ritme niet volgen ! Dan eindigen we in een soort café waar Afrikanen uit Guinee verzamelen. Ze weten het niet maar het zijn de eerste Afrikanen die ik zie, sinds Istanbul. Ik moet er weer aan wennen. 

Dat café ligt in mijn flatgebouw. Want ik moet er bij vertellen dat Hong-Kong een straatzijde heeft maar een even grote stad heeft in de grote flatgebouwen. Daarin zijn straatjes op elke verdieping met handelszaken en veel volk die telkens een echte stad in de stad vormen.

In de sjiekere wijken in `Central` is dat ook zo. Daar kan je van gebouw naar gebouw via overdekte wandelpalden. Het is dus waar ! In Hong-Kong kan je je hele leven doorbrengen zonder in de buitenlucht te komen. Vreemd ! En ze maken er precies niet veel van.

Het wordt laat. Om 3 uur ga ik slapen. Niet zo okay, want de dag was lang en vermoeiend.

Vrijdag 4 maart 2016

Het heeft mij, voor de eerste keer, twee dagen gekost om iets of wat te wennen aan het ritme van deze stad. En dan zeggen dat ik al heel mijn leven in stedelijke omgevingen woon.

In `Nathan Street` in Kowloon vind je op het gelijkvloers geen enkele eetgelegenheid. Alleen maar winkels voor van alles en nog wat. Nee, de eetgelegheden bevinden zich altijd op de eerste verdieping en hebben zeer kleine raampjes. Het probleem is altijd : Hoe geraak je er. Vind maar eens de deur naar de trap. Daarboven : hotels, kantoren, blinde masseurs, dokters en andere vrije beroepen. reisbureau`s, ... tot aan de 20e verdieping of hoger. In `Nathan Street 610` slaap ik op de 6e verdieping, wederom in een kamer zonder venster. Er is ventilatie door een buis. Als je naar de binnenkant, naar de schachten, van deze gebouwen kijkt lijkt het wel een hel van buizen. Licht is er 10 verdiepingen hoger, of meer. Maar vaak zie je de hemel hier niet. Het is gewoon een bos van flatgebouwen. De plek waar ik slaap ligt in de wijk Mongkok van Kowloon. Ik heb intussen gelezen dat dit de dichtst bevolkte wijk ter wereld is. Ja, ik heb tijd nodig om dit allemaal te verwerken. 

Aan de straatzijde van het voetpad moet je oppassen dat je niet wordt meegehapt door één van van de vele dubbeldekker bussen of de oude rode Toyota taxi`s. En er loopt veel volk op het voetpad. Het gaat dus traag vooruit met de zware lading.

Hier zie ik veel minder elektrische wagens dan in China. Wederom heb ik de indruk dat, wanneer een stad een niveau heeft bereikt dan wordt ze behoudsgezind en zijn het andere plekken die innoveren want ze hebben geen of minder mentale erfenis. Nochtans is deze stad nog altijd veel rijker dan het chinese vasteland. Je ziet hier wel opvallend veel Tesla's maar dat zijn miljonairs die willen opvallen. Ook veel andere zeer dure merken telkens met het zelfde doel. Snel kan je hier toch niet rijden. Nu heb ik wel begrepen dat de racespelletjes op de PC in stedelijke omgevingen verwijzen naar deze stad.

Er is een opvallend verschill tussen Chinezen en mensen van hier.  De Chinezen hebben mondkapjes maar mensen uit Hong-Kong nooit. Ik hoor ook het verschil tussen Cantonees en Mandarijns. Cantonees is zachter, meer zuidelijk.

In de wijk Mongkok breng ik de dag door in het Kowloon park met zijn sterrenwichelaars, zijn fruitveiling (die is leuk om foto`s te maken, precies uit de films over Hong-Kong). En dus is het logisch dat ik de dag eindig aan `avenue of stars`. Een pleintje ter ere van de vele acteurs uit de stad en haar filmindustrie.

Van hieruit zie ik ook de flauwe lasershow aan de overkant van de zeearm. Met sandalen, hemd en lange broek is het goed te doen maar s`avonds koelt het toch af.

Nu ver terug wandelen naar `Nathan street 610`. Ondertussen eet ik bij `Aberdeen fish balls`, al bestaat hier alleen nog maar het mooie bord van. Het is nu een andere tent die het zelfde serveert. Voor mij visnoedels met visdumplings in een soepje. Totaal anders dan ik gewoon was op het vasteland. Dit is cantonese keuken. Die kennen wij in het westen het best want de meeste chinese eetgelegenheden bij ons zijn gebaseerd op deze zuidelijke keuken. Veel minder pikant dan in Sichuan en Yunnan en lichter dan die in het noorden. Nog een wafel  - met een vreemde vorm - als dessert en ik slaap eigenlijk zeer goed na een goede douche.

Zaterdag 5 maart 2016

Eindelijk een hostel aan een zeer redelijke prijs. Al heb ik het gisteren al moeten betalen voor vannacht en morgennacht. Terug in het zelfde gebouw als de eerste nacht maar dan 5 verdiepingen hoger.

Ook de post is gelukt. 4 kg. naar Blankenberge gestuurd. Al hebben ze wel 5 keer gevraagd als er geen lithium batterijen en parfums in de doos zitten. Vermits ik grondstoffen (vooral geurende oliën en veel soorten wierook) verzend vallen ze technisch niet onder deze laatste noemer en dus was het okay. Ik verwacht wel dat ze de doos nog openen vooraleer deze voor 1 maand in een zeecontainer verdwijnt. 

Vanaf nu kan ik genieten van de stad. Zelfs mijn jas is gewassen in de droogkuis en ook de rest is net. Ik bezoek vandaag `Central`, en `Victoria peak`. Dat gaat met de oude tram. Het is waar wat ze zeggen. De urbanisatie in Hong Kong is hels maar er zijn nog veel grote groene plekken waarvoor waarschijnlijk gevochten werd. Je mag ze niet aanraken waardoor de stad ook oases van rust heeft en uitzichten.

Al hangt er al dagen een mist. Men zegt vervuiling van het vasteland, waar met kolen elektricteit wordt geproduceerd - voor eigenaars in deze stad - maar dat ruik ik eigenlijk niet. Intussen ben ik een kenner op dat vlak. Ik vermoed eerder dat het vooral waterdamp is van de Zuid-Chinese zee.

Lange wandelingen maakte ik rond Victoria peak. Eigenlijk kan je tussen de verschillende administratieve eenheden wandelen van stadje naar stadje via de tropische bossen. Ik zou het eerder parken noemen al is dit niet helemaal juist. Maar het geeft deze indruk omdat de tropen nieuw zijn voor mij. Ik ken ze alleen uit de `nationale plantentuin` in Meise en uit de `Kew gardens` in Londen.

En ik kocht een olieschilderij op canvas. Het was liefde op het eerste zicht. De kunstenaar overtuigde mij omdat ik er een plastic huls bij kreeg die zo stevig is dat ik dacht : die kan tegen een stootje. Het is een typisch chinese schaduwtekening met weinig doch mooie kleuren. Wat dacht je : watervallen en vreemde bergformaties en meren en een chinees landelijk huisje.

Terug naar beneden, na een nog langere wandeling. Uitgeput kom ik beneden aan bij Hong-Kong and Shangai Banking Corporation waar ik even rust bij een fontein tussen het groen. Per ongeluk laat ik de tube in de fontein vallen. Er is een beetje inkt uitgelopen op de lijst van de tekening. Niet erg, maar het is toch steeds het zelfde met mij en kunstwerken. Geef ze niet in mijn handen of ze worden beschadigd.

HSBC is volgens mij niet het mooiste gebouw maar ik geloof wel dat het in zijn tijd, 1985, een staaltje van innovatie was door Sir Norman Foster. Als je nu naar de andere gebouwen kijkt zou ik hem geen titel 'Sir' meer geven. Het gebouw van Bank of China vind ik mooier. Altijd de hoogste en de grootste en de meest opvallende willen zijn lijkt wel het motto in deze financiële wereld. Onderaan HSBC werd de geschiedenis van de stad en haar bank verduidelijkt. Dat vond ik best interessant. Het is waar. Hong-Kong heeft steeds tegen de stroom in moeten gaan en toch een weg gevonden. Politieke moeilijkheden, economische crisissen, verschillende opeenvolgende industriële veranderingen (havenarbeid, dan uurwerken maken, dan TV`s, dan logistiek en financiën,..). De stad heeft ook weinig zoet water. Het regenwater wordt angstvallig bewaakt en verzameld in reservoirs verspreid op het grondgebied.

Wat ik het meest interessant vond is hoe het gebied Hong-Kong al sinds de jaren `30 van de vorige eeuw land wint op de oceaan. En ze blijft dit doen in het zuiden, rond de nieuwe luchthaven. Spijtig dat ik niet geland ben op de oude luchthaven. De vliegtuigen landden er toen tussen de flatgebouwen en de zee. Maar de huidige luchthaven is ook spectaculair. Veel verder van de gebouwen maar wel oceaan en tropische eilanden naast de runway.

Tussen Kowloon en Victoria pendel je met de oude kleine ferries. De mijne luisteren naar de namen `Morning Star` en `Day Star`. De ster verwijst naar de zoroastrische oorsprong van de stichter die in de late 19e eeuw uit Bombay kwam. Sterren brengen geluk.

Zondag 6 maart 2016

Gisteravond laat ontmoette ik Suresh. Hij is mijn kamergenoot en is hier op doorreis van Manila naar Bangalore. Suresh is informaticus en leert de klanten van zijn bedrijf werken met de `cloud`. Zo kunnen ze het internetportaal aanpassen aan hun noden. Bangalore is dan ook de enige tweede Silicon Valley en is minstens even groot.

We gaan samen naar `Central` en `Wan Chai`. In Victoria park blijken er alleen maar vrouwen te zijn. Het zijn `huismeiden` die op zondag massaal uit het huis gaan of moeten. Ze ontmoeten elkaar dan in parken, pleinen, enz.. Je ziet ze thaise dansen uitvoeren, anderen spelen in vreemde toneelstukken in Victoriapark. Nog anderen houden vakbondsbijeenkomsten en nog anderen krijgen les. Sommigen, uit Pakistan, houden koranlessen. En dat allemaal in de parken.

Nog anderen verpakken veel goederen in dozen die ze dan naar de Filipijnen sturen. Daar deze vrouwen niet zo groot en sterk zijn - en hun kartonnen dozen enorm - moeten ze er met meerderen op gaan staan om al de goederen stevig te kunnen verpakken die ze dan naar huis sturen.

Nog elders is een oldtimershow aan de gang. Suresh is in zijn nopjes. Van Suresh neem ik afscheid in Kowloon, aan de bus naar de luchthaven . Spijtig, met hem zou ik graag in contact blijven.

Eerst naar de nabijgelegen fruitmarkt. Het is bijna zonsondergang. Nu kan ik er mooie plaatjes schieten.

Alleen eet ik op de terugweg abalone met gekookte sla. En daarna laat ik een voetmasage doen. Onvriendelijk dat  wel, maar de masseuse doet goed haar werk.

Ik was er blijkbaar aan toe. Ze was wel aan het morren omdat ik niet meer dan een voetmassage wou. Ja zeg, dat is dan ook hun reclame ! Eigenlijk wilde ik zelfs dat niet maar een massage door blinden. Vooral dat is typisch van hier ! Blinden voelen beter, zoals je weet ! Ik had een adres gevonden maar ik ben het blad verloren. Dan maar zo. 

Maandag 7 maart 2016

Weeral verhuisd van de 17e verdieping naar de 10e . Nu kan ik hier blijven voor 120 Hong Kong dollar per nacht (14 Amerikaanse dollar). He, de bankbiljetten worden hier uitgegeven door HSBC, een private bank ?

Een weekdag, en dus naar de chinese ambassade. Er staat een lange wachtrij. Ik was beter deze morgen gekomen. Typisch China ! Je moet alles afgeven en door de scanner stappen en daarna mag je maar naar het loket als je alle documenten bij hebt en alles correct hebt ingevuld. Dus geraak ik niet eens tot aan het loket. Mijn reisweg ontbreekt en de papieren zijn deze keer uitgebreid. Dat doe ik vanavond wel ! 

Ik heb gelezen dat het historisch museum in Hong Kong goed is. Dat is inderdaad zo omdat er grote opstellingen staan die de natuurkundige en menselijke geschiedenis goed voorstellen. Hier moet ik nog eens terug komen want ik heb niet alles kunnen zien. S`avonds in de frituur gegeten. Dat is ook de eerste keer dat ik grotere bollen kreeft in de frituur eet en inktvisarmen. Chinezen van hier leerden mij hoe ik ze moet eten met welke saus want zo smaakt inktvis maar naar mosselspier. Kreeftenbollen in de olie, dat is wel goed hoor. Het was niet eens een sjieke tent, eerder een vuile frituur die tot laat in de nacht werkt.

Dinsdag 8 maart 2016

Terug naar de chinese ambassade om nu te horen dat deze keer een hotelreservatie ontbreekt. Morgen opnieuw ! Gelukkig moeten ze er maar één hebben voor een nacht en niet voor de hele tijd. ??? Niet klagen, wees er blij om !

Het geschiedkundig museum is vandaag dicht dus bezoek ik maar het wetenschappelijk museum van Hong Kong dat er tegenover ligt. Ik ken dit soort `technolopolisachtige` instellingen. Hoewel ik vind dat er geen enkele tipt aan het Deutsches Museum` in München hebben ze toch elke keer weer iets anders, waar ze in uitblinken. Hier is het de zeer didactische opstelling over elektriciteit, de voortplanting van geluid en de voorstelling van de voortplanting van golven in vaste stoffen.

En de grotere replica van het zeilschip van Zeng Hue. Waarmee hij 50 jaar voor Christoffel Columbus naar Oost-Afrika, Mecca en Indië reisde. Met 27000 man en 28 schepen. Toch vreemd hoe elke land telkens zijn successen belicht en dat voor die van de anderen zet. Columbus reisde op kleine bootjes, dat is waar. Maar hij was maar één van de latere ontdekkingsreizigers.

Eigenlijk is het zo dat Europa en China los van elkaar zijn begonnen met ontdekkingsreizen op zee, zonder van elkaar te weten. Is dat nu niet het meer belangrijke feit, eerder dan die idiote concurrentie ? 

Net zoals uitvindingen vaker op verschillende plaatsen op de wereld ongeveer te samen opduiken zonder van elkaar te weten. Dat is het vreemde en interessante.

S`avonds ontdek ik ook iets. De gestoomde kippenpoten met peper. `Phoenix claws` of Fengzhua genaamd.

Eerder op de dag vond ik een T-shirt waarvan de tekening verschillende kleuren toont als je in de zon loopt. Ga je uit de zon dan wordt de tekening weer zwart-wit.  Als ik daar niet up-to-date mee ben weet ik het ook niet meer !

Woensdag 9 maart 2016

Vanmorgen kreeg eindelijk te horen dat ik maandag een visum krijg. Nu heb ik eindelijk alle documenten. Het is maar voor 14 dagen omdat ik er al zeer lang ben gebleven zei de "koude" baliebediende mij gisteren. Iets zegt mij echter dat ik steeds beter begin te begrijpen hoe de chinese administratie denkt. En dus ook dat ik een verlenging zou kunnen krijgen voor dezelfde tijd in China. We zullen zien ! 

Gisteren besliste ik om de 14 dagen te gebruiken om het zuiden te bezoeken. Geen tijd om hiermee Beijing te doen (en te ver). Dus terug naar Kunming maar nu onderweg bezoeken. We zullen het noorden van China (Xian, Beijing en Shangai later doen). Dat is gemakkelijker want ze liggen veel dichter bij elkaar. Bovendien heb ik het voor Yunnan. Dus er terug naartoe !

Nu ik in Wan Chai ben blijf ik in de buurt. Zowat de hele dag op `Ding Ding` gezeten, omdat het leuk is ! Maar ook omdat we zware regenvlagen te verwerken kregen. Naar de `Western wholesale foodmarket` en dan de hele andere kant op naar het kerkhof en de paardenrenbaan in het oosten. Katholieke en protestantse kerkhoven zijn hier groot (er is een groei van christendom in China en dat bestaat al lang in Hong Kong). Daarnaast een hindoestaans kerkhof en een islamitisch kerkhof. Telkens met duidelijke chinese kenmerken. En dat allemaal omring door hoge flatgebouwen en snelwegen en hangend groen.

Dan terug met `Ding Ding` naar Central. Intussen heb ik de `rent a curse grannies` gevonden onder de brug van Canalstreet en Hennessy road.  In het Nederlands `huur een vloek grootmoeders`. Ik had er over gelezen. Toevallig vond ik ze, elders dan waar ik dacht. Dat maakt dat ik neerzat op het plastic krukje, voor ik goed wist waarmee ik bezig was. Naast mij hielp een vrouw mij. Mijn naam schrijven op een gevulde omslag en op het kleine altaar leggen voor vreemde goden met offers ervoor.

De omslag wordt dan geopend door de `rent a curse grannie`. Dan slaat de oma met haar schoentje op de in papier ingesloten omslag. En dan verbrandt ze die. Intussen zegt ze luidop chinese zinnen. Ze verjaagt de boze geesten of vervloekt die. Je kunt hier iemand een vloek toesturen. Ik kon niet eens aan iemand denken en dus vroeg ik maar geluk en te stoppen met roken. In de omslag zat veel dat ze telkens met vreemde stoffen en amuletten omringde en daarna verbrandde.

Gezegend vraagt ze 50 Hong Kong dollar die ik dan nog in de rijst moet leggen.

Nu kan er niet veel meer verkeerd lopen. Op naar een koloniaal theehuis. Dat liep al verkeerd want ik stapte op de tram in de verkeerde richting. En daar aangekomen werd het ook al niets omdat dat een duurder restaurant is geworden.

Ik had mij al voorgenomen om naar de paardenrenbaan te gaan in Happy Valley in de Hong Kong Jockey Club. Die beginnen vandaag om 19u15 en zijn altijd zeer populair. Inderdaad en speciale sfeer.

Omdat ik nog niet naar echte races ben geweest - Waregem koerse uitgezonderd, maar daar vielen mij eerder de mooie vrouwelijke hoeden op en de te hoge hindernissen voor de paarden op waartegen Gaia protesteerde - kijk ik eerst rond en probeer ik er iets van te begrijpen.

Voor elke race tonen ze de paarden die deelnemen aan het publiek, dat zo kan kiezen waarop het wedt. Twee keer verkeerd gekozen leidt er toe dat ik niet durf wedden. Intussen van een ervaren paardengokker gehoord dat het niet de spiermassa van de beesten is die telt maar zijn stamboom. Voorkennis is dus nodig om hier winst te kunnen maken. Hij heeft verschillende keren zijn inzet verloren omdat hij hier maar een week is en de stambomen van deze paarden niet kent zoals die in Engeland.

S`avonds nog een pint in de afrikaanse bar beneden op de gelijkvloerse verdieping van mijn `chungqing mansion`. Twee keer getrakteerd en dan vroeg één van de twee gastvrouwen er nog een bij op mijn kosten zonder het mij te vragen.

Hey zeg ! Ik denk dat ik mij deze namiddag gewoon zelf vervloekt heb. 

Donderdag 10 maart 2016

Nu ik weet dat ik een nieuw chinees visum krijg en dat ik moet wachten tot maandag vul ik mijn dagen met toerisme. Vandaag na het uitslapen met de bus naar Stanley, naar het strand. Hoewel het een regenachtige koude dag is viel hij toch reuze mee.

Op de pier van Stanley, zo`n een typische Britse pier uit de 19e eeuw, sprak ik lang met een oudere man die hier al zij heel zijn leven woont en cantonees spreekt. Hij leerde mij veel over Hong Kong. Als we een kilometer in zee kijken zien we veel grote lege vrachtschepen. 1 km : dat is in chinese wateren en niet in Hong Kong (=Special Administrative Region). Sommigen worden er ook hersteld, in deze door eilanden beschutte wateren.

Hij leerde mij ook één en ander over de vissen hier en de vogels. Toen het echt te koud werd naar de Mac Donalds voor een koffie met hamburger en daarna een extra T-shirt voor 75 Hong Kong dollar (10 euro) voor nu. 

Dan naar een kleine tempel tussen de tropische vegetatie, net boven het zeewater in de rotsen. Mijn eerste Taoiistische tempel werd het. Het leuke er aan is dat hij gebouwd is door de vissers ter ere van de `noordergod`. Die brengt geluk op zee.

De tekst vermelde ook een andere variant die vertelt dat hij gebouwd is door een beruchte piraat `Cheung Po Tai`. Had die ook zegeningen nodig ??? Ik krijg de indruk dat vissen en piraterij hand in hand gingen in de Zuid-Chinese zee. 

Op naar de strandjes, pootje baden ! Om te zwemmen is het vandaag echt geen weer. Maar de voeten lopen in warm water. En schelpen rapen. Allemaal soorten die ik nog niet heb gezien. Het is dan ook de eerste keer dat ik de Stille Oceaan bepotel. Zelfs het zeewier ziet er anders uit.

Later met de bus naar Aberdeen langs de baaitjes in tropische vegetatie die luisteren naar namen als `Repulse Bay`.

Aberdeen is de stad van de visserij hier. Familiale visserschepen van alle slag en een grote vismijn waar ik indrukwekkende beelden kon schieten van de vissen en schepldieren die hier worden gevangen of gekweekt in de `Pearl-river delta`.

Zelfs levende abalone gezien ! De meeste vis wordt hier gezouten en zo helemaal gedroogd. Dergelijke zeeproducten zijn hier zeer populair als voeding maar evenzeer als geneesmiddelen. Alles en nog wat wordt op deze manier gedroogd.

Dan met de bus terug naar Kowloon door een tunnel onder de oceaan. Maar we gingen toch niet erg diep. Ik begrijp het nog altijd niet. In ieder geval ben ik geraakt in Tsim Tsa Tsai in Kowloon waar ik verblijf. De oudere man had mij voorgesteld om naar Stanley te komen logeren in een van de kleine strandhotels. Hoewel ik vlot weigerde zou ik er toch eens moeten over nadenken. Een strandvakantie aan de Zuid-Chinese zee, eens iets anders !

Vrijdag 11 maart 2016

Met de metro en bus naar Sai Kung. Een tip tijdens mijn gesprek met de oude man gisteren op de pier van Stanley. En het is en mooie plek om te wonen. Een grote baai vol eilandjes waar je met sampans naartoe kan (en naar het `golfeiland`). Hier wonen veel expats in een relaxsfeertje. Een dierenarts voor de kleine huisdieren uit het westen, veel blanke joggers en moeders met kinderen, koffieplekjes,... Veel kleine vissersbootjes. Op de kleine dijk zijn er veel `seafood`restaurantjes. 

Zaterdag 12 maart 2016

Op naar de New Territories. Dat is het gebied dat het laatst werd toegevoegd aan de Britse kolonie. Het ligt dus het dichtst bij China langs de landzijde.

Meer bepaald naar Ping Shan. Een smaak van het oude pre-koloniale Hong Kong, door en door beïnvloed door het Taoïsme en door de Feng shui.

De wandeling van een kilometer bezoekt oude `voorvadertempels`, schooltjes en oude huisjes. Allemaal gebouwd door één van de oudste clans van Hong Kong. Clans - familiale banden - spelen een belangrijke rol in China. Er zijn veel meer `nationaliteiten dan we denken, vandaar.

Elke tempel-annex school, huis, graf is gebouwd naar de principes van feng shui. Net zoals het grote bankgebouw van HSBC. Om maar te zeggen dat deze leer er hier diep in zit.

Omdat ik de zee wil zien ga ik verder met de metro (MTR) naar Tuen Mun waar ik snel beland in een mooi park tussen de woontorens. Daar geraak ik aan de praat met een oudere zeeman die 5 keer rond de wereld is gevaren en dus ook in Antwerpen heeft aangemeerd. Hij leert mij een, twee, drie schrijven in chinese karakters. Hij wilde mij meer leren maar ik wil gaan zitten bij de oude meester. De zeeman is hier leerling van de oude meester, die pijp rookt met Deense tabak. Hij had mij zopas geïntroduceerd.

We doen calligrafie met water en een zeer grote penseel op de tegels van een pleintje in het park. Naast ons is er een muziekbandje aan het werk. Maar ze komen niet goed overeen. Het gaat er over wie er eerst was op het mooie plekje in het midden van de vijver. We spreken af voor morgen (wat niet zal lukken door het barslechte weer).

Ik wandel verder tot aan de oceaan, boven de vismijn. En dan helemaal terug. De afstanden zijn toch groot in Hong Kong maar het is wel één van de best georganiseerde systemen van openbaar transport die ik ken. Nooit moet je lang wachten op trein, bus of metro, waar je ook gaat.

Toch kom ik zo s`avonds pas laat in het hostel terecht. Ik ben deze week telkens te laat gaan slapen door lange namiddagen en avonden in Hong Kong.

Zondag 13 maart 2016

De zwaarste regendag sinds het begin van mijn reis. Tot drie keer toe doorweekt. Ik ben toch verbaasd hoe snel ik droog. Het klimaat is hier toch eerder vochtig dacht ik. Tijdens de namiddag ging het naar Tai O op het eiland Lantau. Een traditioneel vissersdorp op palen in de mangrove. Interessant want bijna alle huizen zijn in staalplaat gebouwd. Compleet met mangobomen en schelpen op de dikke mangrovestruiken in het zeezand geeft dit allemaal een vreemd zicht.

Hier waren geen vreemde toeristen. En de Chinezen en de mensen van Hong kong zelf komen hier gedoogde vis kopen (zeer duur). Ik proefde gedroogde inktvis met peper. Peper-zout zoals je kunt vermoeden. Hij was wel zeer plat, net zoals al die gedroogde zeeproducten.

Daarna naar de luchthaven want van daaruit vertrekken de bussen naar `mainland`. Ook http://www.skyscanner.com leren gebruiken om een vliegtuig te kunnen vinden, indien nodig, waar ook ter wereld. Dit kan nog van pas komen.

Maandag 14 maart 2016

Vanmorgen mijn nieuw visum voor China gekregen voor 14 dagen. Morgen ga ik naar Guangzhou. Ik bezoek er Li Yuan. Die heb ik ontmoet in Kashgar. Guangzhou is in het westen beter bekend als Canton. Uit deze streek komen verreweg de meeste Chinezen die de Chinatowns hebben gevormd in zo veel steden. Ik kan intussen het verschil horen tussen Cantonees en `Putonghua` (Mandarijns zoals dat in de volksmond wordt genoemd). In Hong Kong spreekt men ook Cantonees.

De rit neemt drie uren in beslag maar er zit een immigratie tussen in Shengzen.

Na de ambassade de was gedaan en e-mails gelezen. De hele namiddag bracht ik door in het geschiedkundig museum van Hong Kong. Het is veel groter dan ik vorige maandag dacht.

Eerst het pre-koloniaal Hong Kong afgewerkt, compleet met de vele cantonese opera's, de optochten van eenhoorige draken en leeuwen. Telkens met video uitleg. en dan de 10 hoge torens beplakt met gestoomde broodjes omdat dit ooit eens de pest heeft verjaagd op één van de eilanden. Ik heb ook geleerd hoe je rijst en thee kweekt en ook waarom er in Kirgizië rode rijst was. Hij was gewoon nog ongepeld.

Deze keer werd ik geroerd over de opiumoorlogen in 1841 en 1860. Zo is Hong Kong verworden tot een Britse kolonie. Gesteund op het leed van misschien wel 10 miljoen mensen. En dat allemaal om de handelsbalans tussen Groot-Brittannië en China in het voordeel van Engeland te krijgen. De opium kwam niet eens uit Groot-Brittannië maar uit India. China was gewoon niet geïnteresseerd in andere Britse goederen. Dus maar proberen met drugs !

Het ging verder over de opbouw van de kolonie, de verschillende immigratiegolven en dan de 3,8 jaar durende Japanse bezetting vanaf 8 december 1941, die de bevolking hier deed zakken met 1 miljoen mensen (van 1,6 miljoen).

Na WO II was ook interessant. De eerste industrie bestond uit plastic bekers en thermosflessen. Gevolgd door speelgoed - waarvan het nu nog de belangrijkste producent van elektronisch aangedreven speelgoed is. Ook de productie van elektronische uurwerken en zaklampen allerhande komen uit Hong Kong.

Nu weet ik ook waarom er hier zo veel typhoon-shelters zijn en waarom zoveel kliffen gebetoneerd worden. Ze storten gewoon te vaak in met zware gevolgen.

Ze bouwen hier ook dijken in zee om een baai af te sluiten. Het reservoir wordt dan gebruikt om zoet water te verzamelen. Want dat is hier lange tijd een probleem geweest. Nu zijn er op dat vlak wel contracten met het `mainland`.