Drie dagen in Venetië

Zaterdag 18 juli 2015

 Ik sta vroeg op want de hitte zal wel snel opkomen. Eenmaal, met de bus, aangekomen in het station van Venetië bereid ik mijn dag voor. De kopieën van de reisgids, die ik van Rita heb gekregen, komen goed van pas. Op de camping kreeg ik een kaart in kleur waarop ik notities kan maken. Omwille van de vele kleine straatjes zijn al mijn kaarten van de stad onvolledig. Tijd om de GPS op de smartphone boven te halen. Die kent ook niet alle steegjes, maar toch al meer. Hij leidt mij vlot door de dag. Dit is een stad waar je veel rondjes kan lopen zonder dat je het weet. 

Vandaag bezoek ik het noorden van "la Serenissima" : Canaregio. Hier zijn weinig toeristen. Het valt mij op dat de toeristenstroom zich concentreert op een relatief klein gedeelte van de stad. Je waant je wel vaker in een slaperige provinciestad. Nochtans zijn wijken zoals Canaregio, Giudecca, Dorsoduro, Isola di S. Elena,... bijna even mooi, soms mooier dan het druk bezochte centrum.

Ik kijk vanop de randen van de stad naar de lagune. Toch raar, zo'n stad-eiland.

Ik kom aan in Madonna dell'Orte waar schilderijen van Jacopo Tintoretto te bewonderen zijn. Deze beroemde schilder woonde in deze wijk in de 16e eeuw tijdens de hoogdagen van deze stad. In deze kerk heeft hij 30 jaren gewerkt. Ik ga op zoek naar het huis van Marco Polo want het is zijn reis die ik volg. Dit is een teleurstelling. Ik kan mij niet van de gedachte ontdoen dat het origineel afgebroken werd. İn de loop der eeuwen moet dit vervangen zijn geworden door dit grijze huis. Ofwel hebben ze er wel zeer veel aan verbouwd. Er hangt toch een bord "il milione", tevens de titel van zijn reisverhaal uit de 13e eeuw. Tussen zijn buren zie ik op de huisbellen ook Chinese namen.

Op de rialto zijn er te veel mensen. Ik kom later wel terug. Ik ga op zoek naar het standbeeld van Colleone, de meest beroemde huurling van de stad. Hij was ambitieus want hij wilde een beeld voor -de basiliek- San Marco en liet hiervoor een grote som na. Maar dat krijgt zelfs een doge niet. De oplossing : hij kreeg een ruiterbeeld voor -de school- San Marco. Daarna volgt het arsenaal waar ik het scheepvaartmuseum bezoek. Vooral de gebouwen zijn okay. De schepen : dat kan beter !

In de wijk van het arsenaal bevindt zich ook het centrum van de kunstbiënnale van Venetië. Ik kijk eens rond. Hier heerst de zelfde sfeer als op de Salzburger Festspiele : chique, gedurfd, avantgarde, een beetje hautain,...

Een tentoonstelling in het kader van de biënnale gecombineerd met golfspelletjes is een ware volkstrekker. De golf rond de Costa Concordia blijft mij bij (onverantwoordelijk gedrag leidt tot het verlies van mensenlevens). Dat is het thema waarond dit golfspel is gebouwd. Moe neem ik de vaporetto naar het treinstation. Dat duurt anderhalf uur. Dan de bus. Ik weet dat er vanavond vuurwerk is in de stad maar ik ben te moe. Ik moet de was doen en ik heb honger. Ik kijk naar de het vuurwerk vanop de camping (maar dat is niet het zelfde).

Zondag 19 juli 2015

Weer een zwoele dag vandaag : Giudecca ! Eerst de weg zoeken. Onderweg lees ik op èèn van de aangemeerde "superyachten" de naam "willpower". Dat vind ik zelfverheerlijking. De geschiedenis van deze stad zal blijk geven van de zelfde gedachtengang. Giudecca begint met het lokaaltje van de communistische partij in ware "Don Camillo" stijl : charmant.

Wat verder vraagt een man om een foto van mij te maken met een valies om de wereld te redden. Okay : dat is gemakkelijk. Het blijkt een kunstproject te zijn van ene Manuel Carrion - "www.facebook.com/manuelcarrionvenezia". We wisselen e-mailadressen uit.

Daarna, mijn doel op dit eiland : de Redontore kerk waarond het vuurwerk, de brug, de erediensten, de concerten en de tombola's draaien. Mijn short is te kort dus doen ze mij een lange rok aan. Op San Marco doen ze mij dit ook aan. Een bezoekster kijkt mij cynisch aan en zegt "very gracious". Ik vraag mij ook af als ik hiermee de heer eer aan doe.

Daarna neem ik nog deel aan de tombola en win een verspreider van citroengeuren. Ik twijfel of ik dit in de rugzak zal openen want er staat te lezen dat het kunststof kan aantasten. We zien wel. 

De kerk zelf is vooral mooi aan de buitenkant. Zij is gebouwd ten tijde van de pestepidemies. Ik ben niet verwonderd dat de pest hier zo vaak en zo lelijk heeft huis gehouden. Zulke kleine straatjes, zo warm, zo vochtig en zo veel ratten. Nog vandaag is "deratizzatione" een aanhoudende strijd. Misschien ligt ook hier de oorzaak van het feit dat dood altijd aanwezig is in deze stad. Zo veel zwart: Schoonheid en dood samen : een vreemde cocktail !  

Er zijn veel begrafenisaannemers in Venetië. Dat zal wel met de veroudering van de bevolking te maken hebben. Die valt mij eigenlijk in heel Italië op. 

Ik wandel verder en het wordt steeds rustiger in deze woonwijk.

Dan neem ik de brug voor een dag naar de wijk accademia. Ik bezoek de zoutopslagplaatsen met nog een tentoonstelling. Langs de dogana del mare naar het dogenpalies.

Ik heb pijn aan mijn enkel door muggenbeten op de verkeerde plekken. Die beesten hebben een voorkeur voor niet behaarde plekken. Als de sandaal er dan op wrijft, tja. 

Het dogenpaleis vond ik leerrijk, fraai, verfrissend en het uitzicht is er ook zeer mooi : kortom een aanrader.

Daarna nog een hoogtepunt : Isola San Gorgio Maggiore. dat zie je wel op de foto's.

Daarna neem ik mij voor een lokale specialiteit te eten : vissoep en inktvis.  Okay maar te duur betaald. Ik vrees dat ik me heb laten vangen. Ik dacht al ver genoeg uit het centrum te zijn maar nee. 

Maandag 20 juli 2015

Na een lange slaap wil ik vandaag pallazo's bezoeken. Vooral Ca d'oro. Dat is het paleis waarvan de muren aan de waterkant met goud bedekt waren. Vandaag niet meer, maar het blijft een mooi stadspaleis. Daarna de tentoonstelling "highway to hell" die mij bij blijft.

En zo slenter ik in de schaduw van de huizen tot aan San Marco die ik nu grondig wil bezoeken. Hier kom ik Christel, Femi en zijn zussen tegen die de stad bezoeken (uit het 2e BeroepsVoorbereidend Leerjaar Haarzorg / Voeding-Verzorging, (klas 2 op de campus stabroek). Dat is leuk.

Zij hadden gehoord van mijn plannen maar Christel dacht dat ik al verder was. Ik denk aan mijn spreuk op het Brussels reclamebord : "vrees niet het langzaam vorderen, vrees alleen het stilvallen".

In San Marco neem ik echt mijn tijd. Het is dan ook een vreemde kerk. Zij doet zo Byzantijns aan. Ook voor de Pala d'oro neem ik veel tijd. De schatkamer is interessant door de leeftijd van deze voorwerpen. Meestal van voor het jaar 1000.

Het valt mij op dat de vloeren glooien en de pilaren scheef staan. Er staat ook water voor de deur. Het is zeewater. Trouwens, ik vind dat er veel scheve torens staan in de stad. Deze stad blijft volgens mij met moeite overeind. Daarna begin ik te slenteren : koffie, ijsje, fruit, sigaret, internet. Zoiets zoals slapen tijdens de namiddag.

Ik zie nog wel de Griekse kerk in zijn mooie omgeving. Ik ga terug lang "hotel Danieli". Mijn grootvader vertelde mij als kind, met enige trots, dat hij hier één of meerdere nachten heeft door gebracht. Ik begreep het niet, nu wel ! Heel wat anders dan mijn slaapplaats, die meer weg heeft van de kampen in Lampeduzza van tegenwoordig. Maar ja, Venetië heeft mij niet veel gekost. 

Onderweg naar Venetië-Mestre merk ik de anti-maffia affiche (zie foto). Deze volksbeweging stelt toch meer voor dan ik dacht. Net zoals het feit dat er hier toch wel veel antikapitalistische opschriften staan op de muren. Venetië heeft duidelijk 2 zijden.

Dinsdag 21 juli 2015

Vandaag reis ik naar Triëst. Daar vind ik snel een bus naar de Bulgaarse hoofdstad Sofia: Hij vertrekt vanavond en komt morgenmiddag aan. Blijkbaar verandert het uur. We zien wel.