Een dag met mijn tante

Donderdag 16 juli 2015

Het wordt een mooie dag in rust- en verzorgingstehuis "l'étoile du matin". Omdat het zo warm is beslissen we snel om ter plaatse te blijven zitten op een bank onder een boom met het mooie uitzicht op het meer. We kijken recht naar het kanton Wallis. Het is leuk om te weten dat dit de richting is die ik voor de volgende duizenden kilometers zal volgen : zuid-oosten. Het zicht wordt beter in de loop van de voormiddag omdat de mist opstijgt. Nu kunnen we diep in het Rhonedal kijken. Met mijn tante gaat het goed. Ik hoor achteraf dat zij wel lijdt onder de hitte. Van enige intellectuele achteruitgang is weinig te merken. Fysiek gaat het wel achteruit. Ik verlaat haar zichtbaar geëmotioneerd. Ik heb haar gezegd dat ik niet meer kom voor een jaar. Dat lijkt veel voor haar.

Omdat Zwitserland te duur is geworden en omdat ik de streek goed ken beslis ik naar het Italiaanse Domodossola te gaan. Dat blijkt achteraf een zeer goede beslissing te zijn want het is er frisser en de treinreis door Walllis is prachtig. Door de hitte zijn alleen de allerhoogste toppen, die naar het noorden gericht zijn, nog besneeuwd. Vooral op de Dom Mischabel boven Saas-Fee ligt nog veel sneeuw.

Daar ik in Italië ben aangekomen kan ik het niet nalaten eerst een Aperol Spritz te drinken. Zoals de Italianen dat zelf doen met een bordje lekkers erbij. Een mooie bar met terras is niet moeilijk te vinden.

Ik vind in Domodossola een pracht van een plek om te kamperen in het midden van de rivier Adige op een rots- en zandheuvel pal noord-zuid. Er zijn geen muggen, omwille van het snel stromend water, en ik zie van de hele nacht en ochtend geen mens.

Vrijdag 17 juli 2015

Ik slaap lang op deze mooie plek en mis mijn directe trein naar Venetië: Het worden boemels. Dit kost mij uren maar ja ! Het is zo warm in Milaan dat ik blij ben dat ik in Domodossola ben gebleven. Tijdens de rit van Milaan naar Verona merk ik nog eens op hoe dicht bevolkt Italië toch wel is vergeleken met bv. Frankrijk. We rijdens langs het Gardameer en komen aan in Verona. Omdat ik zo traag ben door de hitte mis ik nog 2 treinen. Uiteindelijk kom ik in Venetie aan rond 19u00. Vijf uren later dan gepland. Het eerste wat mij opvalt is de aangename geur van de zee. Nu nog een zeer lange wandeling naar "Camping village Venetia". Maar dat ontdek ik pas tijdens de wandeling en na een ijsje en nog een pauze. Uiteindelijk wil ik weer maar een ding : douchen. Ik ben zelf te moe om te spreken met de vriendelijke Franse buurvrouwen die reizen met de fiets.  De camping wordt goed onderhouden en alles is er : wasmachine, zwembad, goede badkamers, internet, een aangename cafetaria. Alleen de eigenaar is blijkbaar een norse oudere man. Hij denkt precies al aan het einde van het seizoen. De kampeergrond is wel hard, waardoor de tent scheef staat, maar ok. Door de hitte slaap ik met mijn hoofd buiten. Deet tropical is hier zeer efficiënt tegen de muggen. Ik ben tot nu toe zeer tevreden over de producten die ik heb aangekocht bij "de kampeerder" in Antwerpen (rugzak, muggenmelk, zakmes,...).