Bulgarije

Blogtime

Dinsdag 21 juli 2015

Vandaag reis ik met de regionale trein naar Triëst. Deze trip is alleen mooi op het einde waar we de Julische Alpen bereiken en dan afdalen naar Triëst.

Daar vind ik snel een bus naar de Bulgaarse hoofdstad Sofia : hij vertrekt vanavond en komt morgenmiddag aan. Dat laat mij de namiddag vrij om iets te eten, te lezen, om mijn elektronisch dagboek bij te houden. Nadien ga ik zwemmen in de Middellandse zee. Het is voorlopig de laatste keer dat ik die zie. Bovendien krijg ik niet zo vaak de kans om voor een `grote markt` met veel pracht en praal, via een even mooie trap, in open zee te kunnen gaan zwemmen. Dat doet deugd. Alleen plak je in de Middelandse zee dan elke keer weer van het zout. Ah !

Daarna zoek ik ijsbar Jazzin op in een uithoek van dit mooie plein (piazza dell unita d`İtalia). Voor zover ik mij herinner heb ik in Italië lekker ijs gegeten in Syracusa op Sicilië en hier in Triëst. Jazzin verkoopt ijs, een beetje anders. Je moet een dopocena vragen. Deze keer, mangoijs met cocosijs, van elkaar gescheiden door een dun laagje donkere chocolade. Het geheel in een 8 cm. hoog doorzichtig plastiek potje en versierd met echte schijfjes cocosnoot.

Daarna stap ik goed door naar het bustation. Dat was niet nodig want de bus naar Sofia is een half uur te laat.

In de bus zit ik (noodgedwongen !) naast een mooie vrouw. Zij (een zigeunerin?) zal de reis minder aangenaam maken want ze zucht de hele tijd van verveling. Haar partner plaagt haar en en bovendien klikt zij de hele nacht met haar tong.

De bus rijdt naar Ljubljana. Net boven Triëst, op snelweg, zie ik een interessant bruin bord. `Lipica`. In de zomer grazen de beroemde Lippizaner paarden hier in de Sloveense heuvels. Dat zijn de paarden die we op kerstdag op televisie in de Spaanse ruiterschool te Wenen zien.

Het landschap van Slovenië is wondermooi. Nu zie ik het eens van west naar oost. Het is helemaal niet Mediteraans maar zeer groen. (en we hebben de zee nog maar net verlaten). Hier kom ik nog eens terug. Na een tussenstop in de hoofdstad rijden we naar Zagreb. Dan naar Belgrado. Ik probeer te slapen maar dat gaat moeilijk. Er zijn ook nog de vele grenzen die we over moeten, met telkens paspoortcontroles. De chauffeurs in de Balkan stoppen vaak. Hier geen last van niet gerespecteerde rust- en rijtijden.

Woensdag 22 juli 2015

Uiteindelijk word ik wakker terwijl wij op een kleine tweevaksbaan rijden.             

Op de Sevisch-Bulgaarse grens moeten we allemaal uitstappen om te voet opnieuw de E.U. binnen te stappen. Daar ontmoet ik Byron. Een Ierse archeoloog die de vorderingen op zijn vroeger werk komt bekijken in Plovdiv. Omdat hij naast mij komt zitten wordt het leuker. We verlaten elkaar in het busstation van Sofia, waar ik mijn rugzak achterlaat.

De stad is niet zo groot. Ik koop een T-shirt voor 3 euro. Ik bezoek de Alexander Nevski kathedraal grondig en ik vind een guest house. Er is een zeer goede douche, een goed bed en het is er niet te warm. Dat alles voor minder dan de prijs van een nacht op de camping in Venetië. Alleen de TV werkt niet. Ik vind trouwens dat TV`s in de hotels waar ik ga vaak stuk zijn. Volgens mij zien velen dit als een noodzakelijk meubelstuk, los van het feit of dit ding nu werkt of niet. Om 18 uur neem ik deel aan een -stevige- geleide wandeling door de stad. Die is interessant want de gids kent zijn stad goed en vooral `la petite histoire` die de geschiedenis altijd leuker maken. Het blijkt dat de stad meer dan 6000 jaar oud is. Dat zien we regelmatig door de verschillende bouwlagen die bloot liggen door de uitbouw van een metro. Thraciërs, Romeinen, Byzantijnen, Bulgaren, Slaven, Ottomanen, Bulgaren en Russen.

Op een niet zo groot vierkant staan op elke hoek 4 `tempels`van 4 verschillende geloofsovertuigingen. Dat is de Balkan !

Er zijn 40 warmwaterbronnen van 37 graden. Vreemd, in de handen voelt het water warm aan maar eenmaal ingeslikt verdwijnt dit water direct in het lichaam. Je voelt het niet. Het schijnt goed te zijn voor de maag. De inwoners vullen, met velen, grote flessen voor thuis. Ik drink in ieder geval enorme hoeveelheden plat water sinds het begin van deze reis.  

Een `petite histoire` die ik u niet wil onthouden. In 1945 zetten de nieuwe machthebbers, de communisten, de koning af (Boris III denk ik). Het paste niet in het ideaal en hij verlaat het land. 40 Jaren later, na de val van de Berlijnse muur, stelt die zelfde man zich kandidaat voor de verkiezingen van eerste minister. Hij wint deze en komt opnieuw aan de macht. Het volk lust zijn politiek niet zo en 4 jaar later moet hij, na een nederlaag, op zoek naar een coalitiepatner : ... de voormalige communisten, die nu sociaal-democraten zijn. Lekker absurd !

Nog iets valt mij op. In onze streken zien wij wereldoorlog I en II als centrale thema`s in onze recente geschiedenis. Hier niet. Hier is dat de oorlog van 1877-1878 tussen Rusland en het Turkse rijk. Dit was de Bulgaarse uitputtingsslag. Daarna werden zij opnieuw onafhankelijk. Maar het zorgde ervoor dat zij geen rol wilden spelen in WOI en in WOII. Goed om je eigen wereldbeeld te relativeren.