De eerste dagen

Zondag 12 juli 2015

Ik vertrek in Blankenberge na het middagmaal met Frederic, papa en mama.

De trein van 14u42 gaat naar Brussel-Zuid. Daar koop ik een ticket naar Metz. In de trein ontmoet ik een christelijke man uit Syrië die vertelt dat hij net geld gestuurd heeft naar zijn vrouw in Syrië. Ik vraag hem hoe dit kan. Hij legt uit dat hij bv. 105 euro geeft aan een bekende juwelier uit Syrië (ik denk Aleppo). Na een telefoontje naar Syrië geeft een vennoot ter plaatse 100 euro aan de vrouw van de betrokken man. Het systeem werkt volgens de betrokkene. De reis naar Metz verloopt vlekkeloos, in het gezelschap van de mooie roman "die Blechtrommel" van Gunther Grass en het uitzicht op de mooie Ardennen. Jean-Marc komt mij ophalen aan het station. Thuis aangekomen zijn de kinderen, uitzonderlijk, nog wakker. Het is een leuk om Devi, Dhruvane en Helen weer te zien.

Maandag 13 juli 2015

Het wordt een zeer rustige dag. Net wat ik nodig heb. Op de middag gaan we naar het zwembad waar mijn petekind, Devi, zwemlessen volgt gedurende 2 weken. Daarna gaan we kijken naar de uitreiking van militaire medailles op de place de la République. Metz is ten slotte een kazernestad. De ceremonie duurt lang maar ik krijg wel de kans om de huzaren te zien en iets te leren over hun geschiedenis. We nuttigen het avondmaal thuis, wat ik okay vind, want weinigen zullen Helen overtreffen in haar kookkunsten. Na het avondmaal en enkele mails kijken we naar de film Largo Winch. Dan lees ik nog wat. Het is toch zo leuk een boek te hebben waarbij je ernaar uitkijkt om er verder in te kunnen lezen.

Dinsdag 14 juli 2015

Ik heb beslist nog een volledige dag in Metz te blijven. Het is er zo aangenaam en rustgevend. Tijdens de voormiddag maken Dhruvane en ik en satelliet uit karton. Mama belt intussen. Ik ben blij haar te horen. Tijdens de namiddag moeten de kinderen rusten want s'avonds is er om 22u30 vuurwerk, ter ere van de nationale feestdag, op het water in het mooie park van deze stad. Daar kijken we allemaal naar uit. We eten zelfgemaakte pizza's in de tuin. Eindelijk is het zover. Blijkbaar zijn we niet de enigen die gaan kijken. Er zijn voor en na het het vuurwerk lange files, wat leidt tot ergernissen die snel bedwongen worden door de leuke liedjes op de cd's van Helen. Vooral de smileyvormen zijn ons bijgebleven van het zeer mooie vuurwerk.